ราพณาสูร ๑ หมายถึง [ราบพะนาสูน] (กลอน) น. ยักษ์. (ส. ราวณ + อสุร).
[ราบพะนาสูน] (ปาก) ว. สูญเรียบ, สูญเสียจนหมดเกลี้ยง.
ว. งาม เช่น นงราม; ปานกลาง, พอดีพองาม, เช่น มีพิหารอันรามมีพระพุทธรูปอันราม. (จารึกสยาม).
น. ชื่อตัวเอกในเรื่องรามเกียรติ์.
[รามมะเกียน] น. ชื่อวรรณคดีเรื่องหนึ่ง ว่าด้วยพระรามทําศึกกับทศกัณฐ์เพื่อชิงนางสีดา.
[รามมะสูน] น. ชื่อยักษ์ตนหนึ่งตามเทพนิยายของอินเดีย เชื่อกันว่าเสียงฟ้าร้องเป็นเสียงรามสูรขว้างขวาน.
น. มอญ.
น. ชื่อพระสงฆ์นิกายหนึ่งซึ่งสืบสายมาจากพระสงฆ์มอญ.